1. Ustalono, że dzień 1 stycznia 1921 będzie dniem ostatecznym na rozbrojenie wojsk niemieckich
2. Określono wysokość miesięcznych dostaw węgla z Niemiec, jako reparacje wojenne na rzecz państw Ententy
3. 10 lipca premier W. Grabski zgodził się na zainicjowanie rozejmu z bolszewikami i wycofanie polskich wojsk na linię Curzona Linia Curzona jako wschodnia granica polski - Geneza i uwarunkowania polityczne [➚] Piotr Eberhardt [ pl iSSn 1230–5057 ] (określoną przez Radę Najwyższą Ententy 8 grudnia 1919)
4. Dodatkowo polski premier przystał na niekorzystne decyzje w sprawie podziału Śląska Cieszyńskiego, Orawy, Spisza (planowany plebiscyt zastąpiono rozpatrzeniem sprawy przez Radę Ambasadorów) i kontroli nad Gdańskiem (konwencję polsko-gdańską zawarto w Paryżu 9 listopada 1920)
5. Rząd polski zgodził się także przyjąć przyszłą decyzję Rady Najwyższej Ententy w sprawie granic litewskich, przyszłości Galicji wschodniej, sprawy Cieszyńskiej i przyszłego traktatu gdańsko-polskiego

Klęska Władysława Grabskiego w Spa stała się przyczyną dymisji jego rządu (24 lipca 1920) i powołania rządu obrony narodowej pod kierownictwem Wincentego Witosa.

1. Zaproponowano linię demarkacyjną (tzw. linia Curzona-Namiera) Lewis Bernstein Namier, {➚} Faktyczny twórca linii Curzona. { } George Curzon, {➚} Minister spraw zagranicznych. Polityk Partii Konserwatywne. { } dla wojsk polskich i bolszewickich,
2. Przebieg linii oparty został na
   "Deklaracji Rady Najwyższej Głównych Mocarstw Sprzymierzonych i Stowarzyszonych w sprawie tymczasowej granicy wschodniej Polski"
   podpisanej przez premiera Francji i przewodniczącego Rady Najwyższej Mocarstw Georgesa Clemenceau z 8 grudnia 1919 roku.

Nota odrzucona.

1. Ustalono nową granicę wschodnią Polski i ZSRR na tak zwanej linia Curzona.

1. Polska utraciła Kresy Wschodnie na rzecz ZSRR[5] (obecnie Litwa, Ukraina i Białoruś).
2. Ustalono rekompensatę terytorialną dla Polski w postaci ziem dawnego Królestwa Prus, wówczas należących do III Rzeszy: ziemi lubuskiej, Pomorza Zachodniego, Dolnego Śląska i Śląska Opolskiego, części Prus Wschodnich oraz byłego Wolnego Miasta Gdańska.
3. Mocarstwa zgodziły się na utworzenie Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej poprzez poszerzenie urzędującego w Warszawie, ustanowionego przez Stalina, Rządu Tymczasowego Rzeczypospolitej Polskiej o demokratycznych polityków z kraju i zobowiązanie się go do przeprowadzenia wolnych, nieskrępowanych wyborów na zasadzie powszechnego głosowania (wybory zostały sfałszowane).
4. W deklaracji przywódcy mocarstw uznali również, że wschodnia granica Polski oparta zostanie na tzw. linii Curzona , a na zachodzie i północy otrzyma znaczne przyrosty terytorialne kosztem Niemiec

1. 15% reparacji wojennych przyznanych ZSRR miała otrzymać Polska
2. Dokonanie przesiedleń ludności niemieckiej z terenów Czechosłowacji, Polski i z Węgier
3. Wschodnia granica Niemiec została wyznaczona tymczasowo na linii Odry i Nysy, z odchyleniem na korzyść Polski w okolicach Szczecina, ale jej docelowy przebieg miał zostać ustalony na ostatecznej konferencji pokojowej, przewidywanej jeszcze wówczas w nieodległym terminie; w rzeczywistości odbyła się ona dopiero w 1990 (tzw. konferencja dwa plus cztery), skutkując potwierdzeniem granicy poczdamskiej przez obowiązujące współcześnie: traktat o ostatecznym uregulowaniu w odniesieniu do Niemiec z 12 września 1990 roku (tzw. traktat 2+4) oraz traktat polsko-niemiecki z 14 listopada 1990 roku o potwierdzeniu istniejącej granicy

1. Uznawał nowe granice polsko-niemieckie na Odrze i Nysie, kończąc tym samym powojenny okres w stosunkach między PRL a RFN, którego głównym problemem były nowe, dotychczas nieuznawane przez Niemcy Zachodnie granice.

Traktat o ostatecznym uregulowaniu w odniesieniu do Niemiec z dnia 12.09.1990

1. Zjednoczone Niemcy obejmą obszar RFN i NRD oraz obie części Berlina.
2. Obecne granice są ostateczne, tzn. Niemcy zrzekają się roszczeń wobec innych państw, a granica na Odrze i Nysie Łużyckiej zostanie potwierdzona przez zjednoczone Niemcy w wiążącym prawnie traktacie z Polską.
3. Niemcy znowelizują Preambułę, art. 23 ust. 2. oraz art 146. Ustawy Zasadniczej, eliminując prawną możliwość przystąpienia dalszych terytoriów do Republiki Federalnej.
4. Niemcy potwierdzają uznanie pokoju i rezygnują z broni atomowej, chemicznej i biologicznej.
5. Wielkość niemieckiego wojska zostanie zredukowana z 500 do 370 tys. żołnierzy.
6. ZSRR wycofa swoje wojska z NRD najpóźniej do 1994 roku.
7. Na terenie po NRD nie mogą stacjonować wojska NATO oraz nie można umieszczać tam rakiet ani broni jądrowej.
8. Zakończenie podziału Berlina.
9. Zjednoczone Niemcy uzyskają suwerenność, a odpowiedzialność czterech mocarstw w odniesieniu do Berlina oraz Niemiec jako całości zostaje zakończona.

 

Traktat o potwierdzeniu istniejącej granicy polsko-niemieckiej

Polska ratyfikowała go 26 listopada 1991, zaś Niemcy 16 grudnia 1991. Umowa traktatowa weszła w życie w tym samym dniu co Traktat o dobrym sąsiedztwie i przyjaznej współpracy – 16 stycznia 1992